Robert Mapplethorpe

1946, Νέα Υόρκη. Ξεκινάει να φωτογραφίζει στη διάρκεια του '70 με μια Πολαρόιντ. Αγαπημένα μοτίβα: λουλούδια, διασημότητες, ομοερωτισμός, κλασσικό γυμνό.

Κολλητοί με την Πάτι Σμιθ, την φωτογράφισε πάρα πολλές φορές, η ίδια του αφιέρωσε το βιβλίο The Coral Sea που έγραψε.

Όλοι οι φωτογράφοι που ποστάρω με ενδιαφέρει να έχουν το κομμάτι της πρόκλησης. Ο Ρόμπερτ όμως ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων περισσότερο από οποιονδήποτε συνάδελφο του. Θρησκευτικές οργανώσεις, συντηρητικές παρατάξεις μαίνονταν εναντίον του. Εκδόθηκαν βιβλία που κριτικάρουν τη δουλειά του ως ρατσιστική. Εγέρθηκαν θέματα ακαδημαϊκής ελευθερίας λόγου όταν μια φοιτήτρια στην Αμερική θέλησε να κάνει την πτυχιακή της άσκηση πάνω στον Mapplethorpe. Μέσα στην εργασία αποφάσισε να προσθέσει κάποιες φωτογραφίες του. Όταν πήγε να εμφανίσει τις φωτογραφίες σε ένα φωτογραφικό εργαστήριο, ο υπεύθυνος τηλεφώνησε στην αστυνομία, τις κατέσχεσαν, απαγορεύοντας στη φοιτήτρια να τις χρησιμοποιήσει.

Οι κριτικοί τέχνης τον ορίζουν ως κλασσικό όσον αφορά στην τεχνοτροπία του. Βάζει στο κέντρο το βασικό θέμα ρίχνοντας το βάρος εκεί και όχι στο φόντο. Αντλεί έμπνευση από την αρχαία ελληνική τέχνη, τα ρωμαϊκά αγάλματα και εν γένει τις αρχέγονες βάσεις του δυτικού πολιτισμού.

Οι εικόνες του μεταδίδουν την αίσθηση του υπερβολικού. Τα σώματα είναι πολύ φουσκωμένα, τα πρόσωπα άγρια, οι μύες είναι έτοιμοι να ξεχειλίσουν από το κάδρο. Στόχος του η ένταση και το σοκ. Ο κόσμος δεν ήταν ακόμα συνηθισμένος στη θέα ενός μαύρου πέους. Σήμερα αυτό που θεωρούνταν αντεργκράουντ, δε σοκάρει τόσο. Οι φωτογραφίες είναι δυνατές, αλλά δε φέρουν την ίδια ένταση που προκαλούσαν τότε.

Θεωρεί την τέχνη της γλυπτικής ως τη σημαντικότερη επιρροή στη δουλειά του. Ο ίδιος δηλώνει πως θα γινόταν σίγουρα γλύπτης αν είχε γεννηθεί 200 χρόνια νωρίτερα. Οι τεχνικές του είναι απλές. Άσπρο και μαύρο, άμεσος φωτισμός, δωρικές γραμμές, ξεκάθαρες εικόνες.

Στο Birdcage (1996) οΤζιν Χάκμαν, συντηρητικός γερουσιαστής και μέλλοντας πεθερός του Ρόμπιν Γουίλιαμς, ρωτάει την κόρη του για το ποιόν της οικογένειας με την οποία θα συγγενέψουν: Δε φαντάζομαι να είναι από αυτούς που κάνουν εκθέσεις του Mapplethorpe;

Η ηδονοβλεπτική ατμόσφαιρα είναι έκδηλη και διαρρέουσα. Ο ίδιος την προωθεί και την τονίζει βάζοντας τους θεατές να συμμετέχουν σε ένα όργιο ναρκισσισμού, χρησιμοποιώντας πολλές φορές τον εαυτό του σαν μοντέλο, είτε τους φίλους του. Οι σαδομαζοχιστικές αναζητήσεις του αποτελούν μεγάλο τμήμα του έργου του.

Η φωτογραφία του Άντι Γουόρχολ είναι η έκτη ακριβότερη που έχει πωληθεί ποτέ.
























Ο Ρόμπερτ πέθανε το 1989 από επιπλοκές που προκλήθηκαν από τον ιό AIDS.








Μπορείς να βρεις αυτά τα βιβλία του, να δεις και αυτό το βιντεάκι με δουλειά του.