Friday, May 30, 2008

Best movies 1971 - 1980



  1. Κουρδιστό Πορτοκάλι 1971


O Κιούμπρικ. Η κλασσική μουσική των Ροσίνι, Μπετόβεν, Γουόλτερ Κάρλος. Η ανατριχιαστική λεπτομέρεια ότι όλες αυτές οι βιαιοπραγίες γίνονται για να απαλύνει ο Μάλκομ Μακντάουελ την πλήξη του (τον οποίο έχω πετύχει στο Harrods να ψωνίζει κάτι Prada, κύριος ήταν, πολύ αξιοπρεπής). H πιο γνωστή απεικόνιση του μπιχεβιοριστικού μοντέλου στη μεγάλη οθόνη. Η αποδοχή ότι η βία είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση.


  1. Το Εξπρές του Μεσονυχτίου 1972

Ο Μπραντ Ντέιβις. Από τους λίγους παλιούς σταρ που διατηρούν ακόμα και σήμερα στις ταινίες τους άσβεστο τον ερωτισμό τους. Ο Μπραντ Ντέιβις. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που καλύπτει όλο το φιλμ. Ο Μπραντ Ντέιβις. Κάπως έτσι φαντάζομαι τις φυλακές της Τουρκίας. Ο Μπραντ Ντέιβις. Αχ! Τι κρίμα που πέθανε τόσο νέος.


  1. Κραυγές και Ψίθυροι 1972

Μας την έδειξε ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Mέχρι τότε βαριόμουν απίστευτα τον Μπέργκμαν και δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ μαζί του. Μέγα λάθος! Πρόκειται για μια από τις πιο δυνατές ταινίες που έχω δει. Δύο αδερφές και μια υπηρέτρια, φαινομενικά εγκλωβισμένες σε ένα παλιό αρχοντικό, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις τελευταίες ώρες της άλλης τους αδερφής. Το σπίτι κυριαρχεί στα πλάνα, βαρύ και κατακόκκινο, έρχεται σε μια ζωηρή αντίθεση με τα λευκά φορέματα που φοράνε οι γυναίκες. Το κόκκινο για τον Μπέργκαν ήταν το χρώμα της ανθρώπινης ψυχής και για αυτό έχει μπόλικο η ταινία. Ένα πραγματικό αριστούργημα, η αγαπημένη μου ταινία αυτού του σκηνοθέτη.


  1. Ο Εξορκιστής 1973


Η πρώτη τεράστια εμπορική επιτυχία στην ιστορία των ταινιών τρόμου, που μέχρι τότε αντιμετωπίζονταν σαν ταινίες δεύτερης κατηγορίας. Ήταν η πρώτη φορά που σημειώθηκαν σε αίθουσα κινηματογράφου λιποθυμικές κρίσεις, εμετοί ακόμα και παροδική ψύχωση. Εγώ δεν τα έπαθα όλα αυτά όταν είδα την ταινία, αναγνωρίζω όμως ότι η ταινία αυτή καθιέρωσε το στυλ παιδί με υποχθόνιες δυνάμεις ως κυρίαρχο θέμα στις ταινίες τρόμου. Τα σίκουελ είναι ότι αθλιότερο έχει γυριστεί έβερ. Το ίδιο και οι υπόλοιπες ταινίες του Φρίντκιν.


  1. Ο Ταξιτζής 1976


Ακραία, σκληρή, αληθινή. Οι κριτικές την αποθέωσαν, τα ταμεία επίσης, προτάθηκε για 4 όσκαρ, μάντεψε από ποια έχασε αυτό της καλύτερης ταινίας. Από το Ρόκι! Ο Σκορτσέζε συζητούσε κάποια στιγμή να κάνει ένα σίκουελ, λέγοντας πως θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι απέγινε ο πρωταγωνιστήε 30 χρόνια μετά. Το μετάνιωσε. Ευτυχώς. Σούπερ σκηνή, εδώ.




6. Alien 1979

Πρόσφατα είδα ξανά ολόκληρη την τετραλογία και κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα:

* Το πρώτο Alien είναι ταινιάρα.

* Τι κρίμα σκηνοθέτες όπως ο Ρίντλεϊ Σκοτ να κάνουν τέτοιες ταινίες και μετά να γυρίζουν παπαριές.

* Είναι η αγαπημένη μου ταινία επιστημονικής φαντασίας.

* Αν ήμουν λεσβία, η Ρίπλεϊ θα ήταν το πρότυπο μου.

* Το δεύτερο σίκουελ του Κάμερον ήταν αρκετά καλό, το τρίτο λίγο βαρετό, το τέταρτο στο τέλος με το γιο του Άλιεν με ξενέρωσε τόοοοοοοοσο.


7. All that Jazz 1979



Όταν είδα αυτή την ταινία αποφάσισα ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης. Σε ένα παράλληλο σύμπαν φαντάζομαι ότι είμαι ένας πετυχημένος σκηνοθέτης, με εμπορική και καλλιτεχνική αναγνώριση. Καμιά φορά ξυπνάω. Καμιά φορά και όχι!


8. Manhattan 1979



Moυ αρέσει ο Γούντι, αυτή είναι από τις πιο κλασσικές Γουντο-ταινίες που έχει κάνει. Νευρώσεις, Νέα Υόρκη, Τζόρτζ Γκέρσουιν - έτσι ανοίγει η ταινία- Νταϊάν Κίτον, μην ξεχνάς έρχεται φέτος το Vicky Christina Barcelona με όλους τους όμορφους μαζεμένους, και όταν γύριζαν στην Pedrera εγώ καθόμουν απ'έξω και περίμενα να τελειώσουν. Οι βρώμικες φήμες λένε, πράγματα που εγώ δε θέλω να ακούω, αλλά πάλι τι άλλο να κάνεις, ότι εμπεριέχονται σκηνές σεξ με Πενέλοπε και Σκάρλετ και ένα τριολέ με αυτές τις δύο και τον Χαβιέ Μπαρδέμ! Τι άλλο δηλαδή;



9. Ο Άνθρωπος Ελέφαντας 1980



Το ξέρεις ότι ο Άνθρωπος Ελέφαντας ήταν υπαρκτό πρόσωπο; Γεννήθηκε το 1862 και το όνομα του ήταν Τζόζεφ Μέρικ. Όταν γράφτηκε το βιβλίο, από λάθος του συγγραφέα ονομάστηκε Τζον Μέρικ και έτσι έμεινε γνωστός στην ιστορία. Ο πατέρας του τον σιχαινόταν, η μητέρα του πέθανε όταν αυτός ήταν 12, άρχισε να εμφανίζεται στα τσίρκα σαν αποτροπιαστικό θέαμα. Μάζεψε λεφτά, κέρδισε τη συμπάθεια της βικτωριανής Αγγλίας, έγινε ο αγαπημένος της Βασίλισσας Βικτώρια. Πέθανε μόλις στα 27 επειδή το κεφάλι του είχε γίνει πολύ βαρύ και δεν μπορούσε να το στηρίξει ο λαιμός του. Ο σκελετός του βρίσκεται στο Royal London Hospital.


10. The Shining 1980



Το ότι λατρεύω τον Κιούμπρικ το ξέρεις. Αυτή είναι η αγαπημένη μου ταινία του. Στηρίζεται σε μυθιστόρημα του Κινγκ, ο ίδιος λέει ότι η ταινία μιλάει απλώς για την έλλειψη έμπνευσης ενός συγγραφέα. Είναι αρκετά κλειστοφοβική και δημιουργεί ένα έντονο αίσθημα τρόμου. Τα πλάνα είναι τόσο προσεκτικά επιλεγμένα που συνδράμουν στο κλίμα απόκοσμης μοναξιάς. Ακόμα και τα χαλιά και οι μοκέτες στο πάτωμα είναι τόσο άριστα τοποθετημένες και καδραρισμένες που δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις μαζί μου. Ο Κιούμπρικ είναι απλά ιδιοφυία. Here's Johny!

---Επίσης θέλω να σου πω ότι όταν είδα την ταινία ήμουν 16. Μου έκανε τόση εντύπωση που την άλλη μέρα πήγα στο μοναδικό μαγαζί που είχε τότε η Θεσσαλονίκη με αφίσες, στην Εγνατία πίσω από μια εκκλησία που είναι βυθισμένη, και πήρα ακριβώς την αφίσα που βλέπεις παραπάνω. Την κρέμασα απέναντι από το κρεβάτι μου και έπεσα για ύπνο. Όταν το επόμενο πρωινό άνοιξα το μάτι και είδα τον Τζακ με τη μαχαίρα να έρχεται κατά πάνω μου, έτρεξα, την άλλαξα και πήρα μια πιο ανώδυνη αφίσα για δωμάτιο εφήβου.

Tuesday, May 27, 2008

Η πρώτη online γκαλερί

Aφού κανείς μέχρι τώρα δε μου πρότεινε να κάνω καμία έκθεση, ή έστω να επιμεληθώ το στήσιμο κάποιας ρεπροσπεκτίβας, κάνω και εγώ τη δικιά μου. Και ας μου λέγαν μερικές μερικές ότι θα βάλουν τα μέσα. Τα εγκαίνια είναι σήμερα και αποκλειστικός curator είμαι εγώ. Δεν έχει εισιτήριο και είναι ανοιχτή κάθε μέρα, 24 ώρες το 24ωρο. Παραθέτω απόσπασμα από το φυλλάδιο που παίρνεις στην είδοδο.

Η ματιά του καλλιτέχνη, διεισδυτική και ανατρεπτική, επιχειρεί μία εσωτερική ανάλυση στις πράξεις και τα λόγια του εικονιζόμενου προσώπου. Το εμπνευσμένο από την επικαιρότητα μπάνερ προσπαθεί πάντα να συνδυάζει δύο βασικές ιδιότητες. Την εικονική ταυτότητα ενός μπλόγκερ και τη σελεμπριτιά. Εν κατακλείδι, η επιλογή της εικόνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητα του εκάστοτε ιστολόγου.



Η πρώτη αυτή έκθεση τιτλοφορείται


*De profundis*












































Υπογραφή καλλιτέχνη:


Sunday, May 25, 2008

Vanity Fair



autographcollectors.blogspot.com


Θα μου δώσουν αυτόγραφο ο Neverlandean, o Tovene, o Ethan και η Dora Tsirka?

Friday, May 23, 2008

Kylie in Athens



































Δε θα βρεις πουθενά καλύτερες φωτό, εγγυημένα! Ήμουν στη δεύτερη σειρά!

Κάνε κλικ, για να τις δεις σε όλο τους το μεγαλείο.


-Η σειρά που παρατίθενται είναι αυτή του σόου-

Monday, May 19, 2008

Duane Michals

Γεννήθηκε το 1932 στην Πενσυλβάνια.





Όπως και στις φωτογραφίες του, έτσι και αυτός δε δείχνει από την αρχή σε τι πραγματικά στοχεύει. Ξεκινάει για γραφίστας, αλλά η γνωριμία του στα φοιτητικά χρόνια με το κόρπους των Σουρεαλιστών διαγράφεται καταλυτική.










Δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση με τον Μαγκρίτ. Τον νιώθει απόλυτα και τον χαρακτηρίζει μοναδικό. Αυτές οι επιρροές διαμόρφωσαν δύο απαράβατους κανόνες που διαπνέουν καθοριστικά ολάκερη τη δουλειά του Προχώρα πέρα από την περιγραφή και Αποκάλυψε το αντικείμενο όχι όπως φαίνεται αλλά όπως νιώθει.











Τελείως αυτοδίδακτος, εξελίχθηκε στη δεκαετία του ΄60 σε έναν από τους πιο πετυχημένους φωτογράφους διαφήμισης. Έμελλε όμως να μείνει στην ιστορία κάτι άλλο. Στη δεκαετία του ’70 η δημιουργική φωτογραφία αποκτά νέο νόημα στα χέρια του.










Aπό τις πιο γνωστές του δουλειές είναι το αφιέρωμα στον Καβάφη,



και το Things are Queer.




















Η ομοερωτική φωτογραφία αναδύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά πέρασαν πάνω από 100 χρόνια για να αποκτήσει την πνευματικότητα που εμφύσησε μέσα της ο Duane.



















Αποθανατίζει και αναδεικνύει τα κλασσικά πρότυπα ομορφιάς δυτικής αντίληψης.










Πρωτοπορεί σε διάφορους τομείς. Είναι από τους πρώτους που δουλεύει όχι με μεμονωμένες φωτογραφίες αλλά με σειρές οι οποίες υποδηλώνουν μια ιστορία. Έβαλε τον εαυτό του μπροστά από την κάμερα, χρησιμοποίησε τη διπλή έκθεση. Αργότερα ανακάλυψε το σήμα κατατεθέν του, γραφή και ζωγραφική πάνω στις φωτογραφίες.



















O Michal αποδείχθηκε ότι είναι από τους ανθρώπους που ασυνείδητα ή όχι βάζουν νέα όρια στις προϋπάρχουσες γνώσεις και προχωράνε την τέχνη τους ένα βήμα παραπέρα.

Τip: Η έκθεση του Τime is not Now στην Αποθήκη Α' στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης διαρκεί για λίγες ακόμα μέρες.

Related Posts with Thumbnails