Όχι μόνο μαλακίες, ας πούμε και κάτι σοβαρό

Σήμερα είμαι εντυπωσιασμένος και σοκαρισμένος. Κάθισα και διάβασα ολόκληρα τα μπλογκ της Αμαλίας Καλυβινού και των γονιών του εξαφανισμένου Άλεξ. Έλεγα ότι θα το κάνω εδώ και καιρό, αλλά μόλις σήμερα εδέησα και τα διάβασα ολόκληρα.

Περιττό να πω ότι έμεινα άφωνος.

Μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες απο το Μπραζίλ του Τέρι Γκίλιαμ. Ένιωσα πως είναι να είσαι χαμένος σε ένα μέρος που δεν ξέρεις, μετέωρος, να μην έχεις κανένα σημείο αναφοράς, όλα να είναι μικρά, να βιώνεις καθημερινά το σουρεαλισμό, να είσαι ασταθής και ετοιμόρροπος.

Και μετά συνειδητοποίησα τη δύναμη του διαδικτύου.

Αφανίστε όλους τους άθλιους. Να μιλάτε και παροτρύνετε και άλλους να το κάνουν. Κάποια στιγμή όλα τα αποβράσματα κάτι θα πάθουν, δε γίνεται να ξεφεύγουν πάντα!

Είμαι σίγουρος πως τα έχετε επισκεφτεί, αλλά τα παραθέτω κι εγώ....

Πήγαινε πρώτα μια βόλτα από εδώ,


και μετά εδώ. Και γρήγορα!