Eleanor Antin

H Eleanor γεννήθηκε το 1936 στη Νέα Υόρκη. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα, μια αληθινή καλλιτέχνιδα, καταπιάνεται με βίντεο, φωτογραφία και installation. Βουτάει στην ιστορία σαν φυσιοδίφης είτε πρόκειται για την αρχαία Ρώμη, είτε για τα ευρωπαϊκά σαλόνια του 19ου αιώνα. Μία πολιτιστική χαμαιλέοντας που παίρνει μορφές και αλλάζει προσωπεία αποκαλύπτοντας κάθε φορά ένα διαφορετικό κομμάτι του εαυτού της. Εδώ θα παρακολουθήσουμε τη βουτιά της στην αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο.

Το 2001 δημιούργησε τη σειρά φωτογραφιών "Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας" η οποία έκανε μεγάλη αίσθηση στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι. Στην πιο γνωστή εικόνα, οι φανταστικοί κάτοικοι της αρχαίας πόλης καταπλακώνονται όχι από λάβα αλλά από τα ίδια τους πλούτη.

Από τις πρόσφατες δουλειές της είναι "Οι τουρίστριες". Θέλοντας να κάνει ένα σχόλιο για την αδιαφορία του δυτικού κόσμου στα δεινά των χωρών που αναπτύσσονται ακόμα βάζει δύο κυρίες της υψηλής κοινωνίας να περνάνε με σακούλες με ψώνια από την κατεστραμμένη Τροία.

Βιβλία που έχει κυκλοφορήσει και ένα βιντεάκι που εξηγεί μια δουλειά της.






Θα ήθελα να σου πω πολλά για την κάθε εικόνα, αλλά προτιμώ να το κάνεις εσύ. Μπορείς να βρεις ποιος μύθος κρύβεται πίσω από κάθε φωτογραφία;

Ο εγκέφαλος του ρατσιστή είναι μικρότερος από τον κανονικό;

Λατρεύω το ίντερνετ. Μαθαίνω ο,τιδήποτε θέλω σε δευτερόλεπτα. Παρόλα αυτά, μου αρέσει η αίσθηση της κυριακάτικης εφημερίδας. Για αυτό χθες πήρα την Ελευθεροτυπία. Και γιατί είχε μια ταινία του Γαβρά που δεν έχω δει. Τη βρήκα αδιάφορη αισθητικά, με βαρετά άρθρα και το πιο ανούσιο πολιτιστικό ένθετο που έχω διαβάσει ποτέ. Ξέρεις, πάντα όταν παίρνω εφημερίδα διαβάζω πάντα πρώτα τα πολιτιστικά, θέλω να ξέρω τι γίνεται στην πόλη, τι καινούριο θα παίξει. Ξεφυλλίζοντας την κυρίως εφημερίδα βρήκα ένα άρθρο του αγαπημένου Υπουργού Δικαιοσύνης, στο οποίο προσπαθούσε να μας πείσει γιατί είναι καλό αυτό το καινούριο Σύμφωνο Συμβίωσης. Με συγκίνησε πολύ το κείμενο. Θα σου πω κατ' αρχάς πως ξεκινάει:


Πολλοί άνθρωποι που αποστρέφονται το περιστασιακό σεξ αλλά δεν είναι έτοιμοι να παντρευτούν καταφεύγουν στη συμβίωση.

Εννοείται πως το περιστασιακό σεξ είναι κακό. Αν τώρα τύχει και το κάνεις, σου συμβεί ένα βράδυ που ήπιες λίγο παραπάνω, μέχρι τώρα έπρεπε να παντρευτείς. Από σήμερα όμως, με την θεία παρέμβαση του αγαπημένου μας Υπουργού δεν είναι απαραίτητο. Μπορείς να κάνεις το Σύμφωνο και ξεμπέρδεψες.

Στη συνέχεια μας ενημερώνει πως μόνο κάτι μποέμ τύποι και τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα ζούνε μαζί εκτός γάμου. Τα γκέι ζευγάρια δηλαδή που ξέρω και συζούνε ή είναι μπατίρια ή κάθονται όλη μέρα και ζωγραφίζουν μπαλαρίνες πίνοντας αψέντι. Αλλά συγγνώμη, μάλλον δεν ξέρει τι σημαίνει γκέι, γιατί δεν τον είδα πουθενά σε άρθρο μιας σελίδας να αναφέρει αυτό τον όρο.

Παρακάτω μας λέει πως στις μέρες μας έχουν αυξηθεί τα διαζύγια και η αγαμία-μάλλον με τις φίλες μου θα μιλάει ο Υπουργός- και κλείνει με μια ερώτηση που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ρωτάει:

Ποιος μπορεί να απαγορεύσει σήμερα την ελεύθερη επιλογή του τρόπου διαμόρφωσης των διαπροσωπικών σχέσεων και με ποιο δίκαιο, με ποια λογική και με ποια ηθική η οποία διαμορφώνεται μέσα από τα ανθρώπινα και τα ατομικά δικαιώματα του καθενός;

Μου προξενεί απορία το ότι δεν ξέρεις. Θέλεις να σου πω;

ΕΣΥ. Διατυμπανίζεις απόψεις τις οποίες δε στηρίζεις με τα έργα σου. Λες ότι η ηθική του καθενός είναι προσωπική υπόθεση δεν κάνεις όμως τίποτα για γίνει νόμιμο όλο αυτό. Αποκλείεις ομάδες από την προσωπική ολοκλήρωση, φτιάχνεις πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Φοβάσαι να πάρεις ένα πολιτικό ρίσκο, κυνηγώντας ημίμετρα. Πότε θα καταλάβεις ότι αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων; Δυστυχώς γίνεσαι ένας καθαρός ρατσιστής. Ζεις εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Οι νόμοι σου δεν βοηθάνε την ελληνική κοινωνία. Είσαι ετεροχρονισμένος, αδαής και ψεύτης. Στο λέω για τελευταία φορά. Άφησε την αγάπη να επιβιώσει. Είναι τόσο κρίμα να φτιάχνεις κανόνες ενάντια σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται. Κάνει κάτι πριν να είναι πολύ αργά. Σε προειδοποιώ. Αν δεν αλλάξεις το Σύμφωνο και για τους γκέι, οι λεζάντες μου θα γίνουν ακόμα πιο δεικτικές!

Róisín Murphy in Athens

Ένα από τα ωραιότερα live που έχω δει ποτέ. Μια σχεδόν θεατρική παράσταση στην οποία η εμπνευσμένη τραγουδίστρια άλλαζε ρούχα μπροστά μας, φορώντας ότι πιο ευφάνταστο και προκλητικό για τα μάτια μας. Την λάτρεψα, όταν τραγούδησε το Primitive απλώνοντας τη λευκόχρυση γούνα της πάνω στο ηχείο και έσκυψε προς το μέρος μου να μου πει We are animals. Το είδος το αποκαλώ εγώ glam pop, δεν είναι δόκιμος όρος, κάτι ανάμεσα σε Kylie και Bjork, η φωνή της ιδανική για ταξίδια και χορό. Το κοινό παραληρούσε, η συναυλία ήταν sold out, οι Marsheaux που έκαναν σαπόρτ ιδανικές. Οι φωτογραφίες είναι από την πρώτη σειρά, κέντρο, τι άλλο θες;

Αν οι φωτογραφίες σε ιντριγκάρουν, και αν με πιστεύεις που σου λέω ότι είναι το ίδιο καλή και χωρίς όλα αυτά τα φαντασμαγορικά, εδώ μπορείς να ακούσεις και τη μουσική της.

Υγ. Της έπιασα και το χέρι όταν το άπλωσε για να ρίξει μπουνιές στο κοινό!

Robert Mapplethorpe

1946, Νέα Υόρκη. Ξεκινάει να φωτογραφίζει στη διάρκεια του '70 με μια Πολαρόιντ. Αγαπημένα μοτίβα: λουλούδια, διασημότητες, ομοερωτισμός, κλασσικό γυμνό.

Κολλητοί με την Πάτι Σμιθ, την φωτογράφισε πάρα πολλές φορές, η ίδια του αφιέρωσε το βιβλίο The Coral Sea που έγραψε.

Όλοι οι φωτογράφοι που ποστάρω με ενδιαφέρει να έχουν το κομμάτι της πρόκλησης. Ο Ρόμπερτ όμως ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων περισσότερο από οποιονδήποτε συνάδελφο του. Θρησκευτικές οργανώσεις, συντηρητικές παρατάξεις μαίνονταν εναντίον του. Εκδόθηκαν βιβλία που κριτικάρουν τη δουλειά του ως ρατσιστική. Εγέρθηκαν θέματα ακαδημαϊκής ελευθερίας λόγου όταν μια φοιτήτρια στην Αμερική θέλησε να κάνει την πτυχιακή της άσκηση πάνω στον Mapplethorpe. Μέσα στην εργασία αποφάσισε να προσθέσει κάποιες φωτογραφίες του. Όταν πήγε να εμφανίσει τις φωτογραφίες σε ένα φωτογραφικό εργαστήριο, ο υπεύθυνος τηλεφώνησε στην αστυνομία, τις κατέσχεσαν, απαγορεύοντας στη φοιτήτρια να τις χρησιμοποιήσει.

Οι κριτικοί τέχνης τον ορίζουν ως κλασσικό όσον αφορά στην τεχνοτροπία του. Βάζει στο κέντρο το βασικό θέμα ρίχνοντας το βάρος εκεί και όχι στο φόντο. Αντλεί έμπνευση από την αρχαία ελληνική τέχνη, τα ρωμαϊκά αγάλματα και εν γένει τις αρχέγονες βάσεις του δυτικού πολιτισμού.

Οι εικόνες του μεταδίδουν την αίσθηση του υπερβολικού. Τα σώματα είναι πολύ φουσκωμένα, τα πρόσωπα άγρια, οι μύες είναι έτοιμοι να ξεχειλίσουν από το κάδρο. Στόχος του η ένταση και το σοκ. Ο κόσμος δεν ήταν ακόμα συνηθισμένος στη θέα ενός μαύρου πέους. Σήμερα αυτό που θεωρούνταν αντεργκράουντ, δε σοκάρει τόσο. Οι φωτογραφίες είναι δυνατές, αλλά δε φέρουν την ίδια ένταση που προκαλούσαν τότε.

Θεωρεί την τέχνη της γλυπτικής ως τη σημαντικότερη επιρροή στη δουλειά του. Ο ίδιος δηλώνει πως θα γινόταν σίγουρα γλύπτης αν είχε γεννηθεί 200 χρόνια νωρίτερα. Οι τεχνικές του είναι απλές. Άσπρο και μαύρο, άμεσος φωτισμός, δωρικές γραμμές, ξεκάθαρες εικόνες.

Στο Birdcage (1996) οΤζιν Χάκμαν, συντηρητικός γερουσιαστής και μέλλοντας πεθερός του Ρόμπιν Γουίλιαμς, ρωτάει την κόρη του για το ποιόν της οικογένειας με την οποία θα συγγενέψουν: Δε φαντάζομαι να είναι από αυτούς που κάνουν εκθέσεις του Mapplethorpe;

Η ηδονοβλεπτική ατμόσφαιρα είναι έκδηλη και διαρρέουσα. Ο ίδιος την προωθεί και την τονίζει βάζοντας τους θεατές να συμμετέχουν σε ένα όργιο ναρκισσισμού, χρησιμοποιώντας πολλές φορές τον εαυτό του σαν μοντέλο, είτε τους φίλους του. Οι σαδομαζοχιστικές αναζητήσεις του αποτελούν μεγάλο τμήμα του έργου του.

Η φωτογραφία του Άντι Γουόρχολ είναι η έκτη ακριβότερη που έχει πωληθεί ποτέ.
























Ο Ρόμπερτ πέθανε το 1989 από επιπλοκές που προκλήθηκαν από τον ιό AIDS.








Μπορείς να βρεις αυτά τα βιβλία του, να δεις και αυτό το βιντεάκι με δουλειά του.