1946, Νέα Υόρκη. Ξεκινάει να φωτογραφίζει στη διάρκεια του '70 με μια Πολαρόιντ. Αγαπημένα μοτίβα: λουλούδια, διασημότητες, ομοερωτισμός, κλασσικό γυμνό.
Κολλητοί με την Πάτι Σμιθ, την φωτογράφισε πάρα πολλές φορές, η ίδια του αφιέρωσε το βιβλίο The Coral Sea που έγραψε.
Όλοι οι φωτογράφοι που ποστάρω με ενδιαφέρει να έχουν το κομμάτι της πρόκλησης. Ο Ρόμπερτ όμως ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων περισσότερο από οποιονδήποτε συνάδελφο του. Θρησκευτικές οργανώσεις, συντηρητικές παρατάξεις μαίνονταν εναντίον του. Εκδόθηκαν βιβλία που κριτικάρουν τη δουλειά του ως ρατσιστική. Εγέρθηκαν θέματα ακαδημαϊκής ελευθερίας λόγου όταν μια φοιτήτρια στην Αμερική θέλησε να κάνει την πτυχιακή της άσκηση πάνω στον Mapplethorpe. Μέσα στην εργασία αποφάσισε να προσθέσει κάποιες φωτογραφίες του. Όταν πήγε να εμφανίσει τις φωτογραφίες σε ένα φωτογραφικό εργαστήριο, ο υπεύθυνος τηλεφώνησε στην αστυνομία, τις κατέσχεσαν, απαγορεύοντας στη φοιτήτρια να τις χρησιμοποιήσει.
Οι κριτικοί τέχνης τον ορίζουν ως κλασσικό όσον αφορά στην τεχνοτροπία του. Βάζει στο κέντρο το βασικό θέμα ρίχνοντας το βάρος εκεί και όχι στο φόντο. Αντλεί έμπνευση από την αρχαία ελληνική τέχνη, τα ρωμαϊκά αγάλματα και εν γένει τις αρχέγονες βάσεις του δυτικού πολιτισμού.
Οι εικόνες του μεταδίδουν την αίσθηση του υπερβολικού. Τα σώματα είναι πολύ φουσκωμένα, τα πρόσωπα άγρια, οι μύες είναι έτοιμοι να ξεχειλίσουν από το κάδρο. Στόχος του η ένταση και το σοκ. Ο κόσμος δεν ήταν ακόμα συνηθισμένος στη θέα ενός μαύρου πέους. Σήμερα αυτό που θεωρούνταν αντεργκράουντ, δε σοκάρει τόσο. Οι φωτογραφίες είναι δυνατές, αλλά δε φέρουν την ίδια ένταση που προκαλούσαν τότε.
Θεωρεί την τέχνη της γλυπτικής ως τη σημαντικότερη επιρροή στη δουλειά του. Ο ίδιος δηλώνει πως θα γινόταν σίγουρα γλύπτης αν είχε γεννηθεί 200 χρόνια νωρίτερα. Οι τεχνικές του είναι απλές. Άσπρο και μαύρο, άμεσος φωτισμός, δωρικές γραμμές, ξεκάθαρες εικόνες.
Στο Birdcage (1996) οΤζιν Χάκμαν, συντηρητικός γερουσιαστής και μέλλοντας πεθερός του Ρόμπιν Γουίλιαμς, ρωτάει την κόρη του για το ποιόν της οικογένειας με την οποία θα συγγενέψουν: Δε φαντάζομαι να είναι από αυτούς που κάνουν εκθέσεις του Mapplethorpe;
Η ηδονοβλεπτική ατμόσφαιρα είναι έκδηλη και διαρρέουσα. Ο ίδιος την προωθεί και την τονίζει βάζοντας τους θεατές να συμμετέχουν σε ένα όργιο ναρκισσισμού, χρησιμοποιώντας πολλές φορές τον εαυτό του σαν μοντέλο, είτε τους φίλους του. Οι σαδομαζοχιστικές αναζητήσεις του αποτελούν μεγάλο τμήμα του έργου του.
Η φωτογραφία του Άντι Γουόρχολ είναι η έκτη ακριβότερη που έχει πωληθεί ποτέ.
Ο Ρόμπερτ πέθανε το 1989 από επιπλοκές που προκλήθηκαν από τον ιό AIDS.
Μπορείς να βρεις αυτά τα βιβλία του, να δεις και αυτό το βιντεάκι με δουλειά του.
27 Comments:
Οριστε που γκρινιαζες. Μ'αυτο το ποστ και με εντελως διαφανεις διαδικασιες κερδισες την πρωτη θεση για το Νοεμβριο ;)
Uber!!!! χεχεχε! λολ! Και έλεγα τι μου θυμίζει!!!
ντέρτι μπόι!
πιστεύω πως θα ήσουν πολύ συνεργάσιμο μοντέλο του μακαρίτη
είχα την τύχη να πετύχω το βιβλίο "Mapplethorpe: Polaroids" στο σπίτι ενός φίλου και έχω να πω ότι οι φωτογραφίες του με polaroid στο ξεκίνημά του είναι η αγαπημένη μου δουλειά του.ειδικά εκείνες της Pattie Smith και της Marianne Faithfull
Πριν χρόνια σε ένα ταξίδι στην Γαλλία είχα αγοράσει ένα cd με όλη την δουλειά του. Εξαιρετικός.
Μια που γουστάρεις την πρόκληση, θα μου επιτρέψεις και μένα να γίνω λίγο προκλητικούλης, έτσι δεν είναι; :-Ρ
Πάντα έβρισκα τη δουλειά του Μάπλθορπ υπερβολικά επιτηδευμένη και στυλιζαρισμένη. Και ο ιδεαλισμός όπως και όλα τα πράγματα μπορεί να γίνει too much of a good thing. Άλλωστε δεν θεωρώ και τόσο πρωτότυπο να παρουσιάζεται ο αφρικανικός φαλλός ως ιερό λατρευτικό αντικείμενο. Μπορεί σε μια πουριτανική κοινωνία αυτό να φαίνεται πρωτοποριακό, στις περισσότερες παγανιστικές λατρείες όμως ήταν πολύ συνηθισμένο. Καταλαβαίνω ότι τίποτα στην τέχνη δεν προκύπτει με παρθενογένεση, αλλά η καλλιτεχνική αξία ενός έργου δεν κρίνεται από τις αντιδράσεις της κ. Λουκά!
Γράφεις ότι αντλεί έμπνευση από την κλασσική τέχνη. Το μοναδικό πράγμα που έχει μείνει στις φωτογραφίες του από την κλασσική τέχνη είναι οι αθλητικές πόζες και οι τέλειες σωματικές αναλογίες. Απουσιάζει παντελώς όμως το ανθρώπινο μέτρο και η ανθρωποκεντρική διάσταση. Τα τέλεια κορμιά παρουσιάζονται ως τοτέμ ή ως ρομπότ. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει καν πρόσωπο. Αυτή η εικονογραφία δεν διαφέρει και πολύ από την χρήση της κλασικής τέχνης στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Το καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτά που γράφω είναι "αιρετικά" καθώς ο Μάπλθορπ μαζί με τον Κιθ Χάρινγκ αποτελούν τα απόλυτα γκέι εικαστικά είδωλα της δεκαετίας του 80! Γεγονός που -κατά την άποψή μου πάντα- μάλλον δεν βοηθάει την καλλιτεχνική τους υστεροφημία αλλά αντίθετα δίνει στο έργο τους τον χαρακτήρα της "στρατευμένης τέχνης".
Παρόλα τα παραπάνω, πρέπει να πω ότι με εντυπωσίασε μία από τις φωτογραφίες που ανέβασες: αυτή με τον άντρα που φοράει στο κεφάλι μια τριγωνική κουκούλα. Μπορεί για τον Μάπλθορπ αυτή η εικονογραφία να παρέπεμπε στην Κου Κλουξ Κλαν, είναι απίστευτο όμως πόσο προφητική είναι σε σχέση με τα βασανιστήρια των κρατουμένων στο Ιράκ! Από αυτό και μόνο καταλήγω ότι ο άνθρωπος είχε σίγουρα ταλέντο - αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το χρησιμοποιούσε με τον σωστό τρόπο.
Otan eida tin prwti photo tou post lew "Wx thee mou! O Mixalis Rakintzis!", eytyxws dne itan aytos alla mono tou emoiaze. Mou ekanan poly entiposi oi photos, eidika oi gymnes, pou an kai deixnoun gennitika organa den einai prostyxes alla poly omorfes. Episis den iksera oti ayti tin yperoxi kai klasiki photo tis Patti Smith tin eixe kanei aytos.
Kalo mina!!!
Νομίζω ότι μου άρεσε περισσότερο από όλους όσους έχει κάνειποστ μέχρι τώρα!!!!
Μου φάνηκε ότι παίζει άψογα με την ωμότητα, δημιουργώντας όμως μια αμεσότητα στο θεατή....
Εντυπωσιάστηκα για μία ακόμη φορά...
Εύγε νέε μου!!!!
Μου αρέσει πάρα πολύ ο Mapplethorpe.Mου θυμίζει πολύ την τέχνη του Tom of Finland
Εξαιρετικό ποστ! Το έχω πει πως είσαι σε μεγάλη φόρμα τελευταία!
Είναι φανερό ότι ο Μάπλθορπ αγαπάει την γλυπτική. Ολες οι φωτογραφίες του θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι γλυπτά.
Εξαιρετικό και το "προκλητικό" σχόλιο του gay super hero.
Και οι δυο μαζί προσφέρατε ιδιαίτερες υπηρεσίες ώστε να μάθουμε κάποια πράγματα κι εμείς οι αδαείς...
Δεν τον ήξερα καθόλου άν και κάποιες από τις φωτός του τις είχα δει. Thanks!!!
uber δεν έχω ανάγκη τα βραβεία και τις κορδέλες.εγώ με το σπαθί μου σκαρφαλώνω τις παρυφές της μπλογκόσφαιρας-βέβαια πρέπει τώρα να συζητήσουμε τι ορίζεις ως παρυφές και εγώ ως σπαθί
hfaistiwnas μα παντού μέσα είσαι εσύ;;;
tovene με έχει φωτογραφήσει άλλωστε.είμαι εκείνος που έχει απλώσει την πραμάτεια του πάνω σε ένα πάγκο και φοράει ένα δερμάτινο παντελόνι,ανοιχτό από πίσω
dunno το στυλ μοιάζει λίγο πιο ερασιτεχνικό στις πολαρόιντ,αλλά βέβαια δεν είναι.νομίζω αυτό κάνει έναν καλλιτέχνη μεγάλο,το να κάνει να μοιάζει ανεπιτήδευτη μια στημένη φωτογραφία
pavlos ήμουν σίγουρος ότι εσύ θα είχες τα άπαντα του!φιλιάαααα
music bug οκ,ακόμα γελάω με το Ρακιντζής,μόνο εσύ θα μπορούσες να τα συνδυάσεις!λοοοοοοοολ!
orestis αρχικά μου έκανε εντύπωση που σου άρεσε πιο πολύ αυτός.αλλά μετά θυμήθηκα ότι δε σου αρέσουν οι φιοριτούρες και προτιμάς απλά και άμεσα λόγια και πράξεις-τι άμο!
cobden όντως έχουνε και οι δύο αυτή την υπερβολή στην απεικόνιση των αντρών.ίσως το κόμιξ να είναι "λίγο" τέχνη παραπάνω
gatti η αγάπη σου με στήριξε και επανήλθα :-)
mahler παρακαλούμε,και ό,τι θελήσετε,μη ντραπείτε
αγαπημένε gay hero η στυλιζαρισμένη φωτογραφία είναι αδυναμία μου-όπως και οι ταινίες.για αυτό μου αρέσει εν μέρει ο Μάπλθορπ.θυμάμαι ότι ένα παρόμοιο σχόλιο μου είχες αφήσει στον Χερμπ Ριτς,τον οποίο θεωρώ εφάμιλλης αισθητικής καλλιτέχνη.καταλαβαίνω ότι μάλλον έχεις πρόβλημα με τις αυθεντίες,καθότι και οι δύο θεωρούνται πρότυπα στο χώρο τους.είναι βέβαια και οι δύο υπεύθυνοι σε ένα μεγάλο βαθμό για την γκέι αισθητική όπως καθιερώθηκε σήμερα(βλέπε φουσκωμένα σώματα)αλλά δεν είναι η μοναδική αιτία που δημιουργήθηκε αυτή η εικόνα.
το να μη βρίσκεις ένα μαύρο φαλλό πρωτότυπο το 2008 είναι αναμενόμενο.μην ξεχνάς όμως ότι κάθε έργο και κυρίως στην τέχνη πρέπει πρώτα να κρίνεται ανάλογα με την εποχή του.τη δεκαετία του '70 ήταν μια σοκαριστική εμπειρία,το να βλέπεις σε μια έκθεση αυτές τις φωτό. το αν έχουν διαχρονική ισχύ και δύναμη,είναι άλλο θέμα.προσωπικά πιστεύω πως ακόμα και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος των κοινωνούντων της τέχνης,οι εικόνες του Ρόμπερτ είναι καθηλωτικές.μη νομίζεις ότι προοδεύσαμε και τρομερά στο θέμα απεικόνισης αντρικών γεννητικών οργάνων,και δη μαύρων.
Όσον αφορά στην στρατευμένη τέχνη,θεωρώ πως σίγουρα και ο Χάρινγκ και ο Μαπλθορπ χρησιμοποίησαν τη δουλειά τους για να κάνουν την ομοερωτική εικόνα πιο οικεία στο ευρύ κοινό.δεν το βρίσκω κακό.αν τηρούνται κάποια καλλιτεχνικά στάνταρ,και αν οι σκοποί είναι ευγενικοί,δεν είμαι κατά της ταγμένης τέχνης.το είχα αναφέρει και στην Ολύμπια της Ρίφενσταλ,βρήκα την ταινία όμορφη αλλά δεν ξεχνώ ότι γυρίστηκε για άλλους σκοπούς.
επίσης θέλω να σου υπενθυμίσω ότι πέθανε αρκετά νέος και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του και να ολοκληρωθεί αν θες σαν καλλιτέχνης.μην κακιώνεις μαζί του!
Υγ: από τους Ριτς και Μαπλθορπ προτιμώ τον Ριτς,έχει κάτι πιο λυρικό που μου ταιριάζει πιο πολύ ενώ ο δεύτερος είναι πιο βίαιος και ωμός.
Αυτό που έγραψα περί "στρατευμένης τέχνης" δεν το εννούσα ακριβώς έτσι. Υπάρχουν αμέτρητα έργα ομοερωτικής αισθητικής που είναι σαφώς αριστουργήματα (οι πίνακες του Ντα Βίντσι, τα ποίηματα του Καβάφη, ο Χαμένος Χρόνος του Προυστ, τα έργα του Τενεσί Γουίλιαμς, οι ταινίες του Φασμπίντερ, ο Θάνατος στη Βενετία, ο Αδριανός της Γιουρσενάρ και άλλα ων ουκ έστι ο αριθμός) και ποιος νοιάζεται κατά πόσο είναι "ταγμένα" ή όχι;
Άρα το πρόβλημά μου δεν είναι η στρατευμένη τέχνη αλλά μάλλον αυτό που θα ονόμαζα "γκέι μάρκετινγκ". Και ο Μάπλθορπ και ο Χάρινγκ έπαιξαν πολύ συνειδητά αυτό τον ρόλο - και δεν είναι τυχαίο ότι ο Cobden ταυτίζει τη δουλειά του με τον Tom of Finland! Να μου πεις και τί έγινε αν με αυτό τον τρόπο μπόρεσαν να περάσουν κάποια πράγματα στο ευρύ κοινό - και έχεις δίκιο.
Το πρόβλημά μου είναι ότι ο Μάπλθορπ μου θυμίζει λιγότερο την κλασσική τέχνη (εκτός από τον Μιχαήλ Άγγελο από τον οποίο εμπνεύστηκε και με τον οποίο έχω τα ίδια προβλήματα) και περισσότερο την Ρίφενσταλ που ανέφερες εσύ (το ξέρω ότι ήταν πολύ ταλαντούχα - αυτό κάνει το έργο της ακόμα πιο απωθητικό).
Λες ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί για την γκέι αισθητική των υπεράνθρωπων σωμάτων που καθιερώθηκε. Και πάλι έχεις δίκιο. Η καλλιτεχνική πρωτοπορία όμως παίζει τεράστιο ρόλο στη νομιμοποίηση κάποιων πραγμάτων. Και δεν μπορώ να παραβλέψω πως όλη αυτή η αισθητική επιδρομή είχε να κάνει με την αντίδραση πολλών ομοφυλόφιλων -που είχαν αρρωστήσει και οι ίδιοι(!)- απέναντι στα λιπόσαρκα σώματα των ασθενών του AIDS.
egw pali latrepsa kai tha agorasw ta biblia tou!
Έχω δει έργα του στη Βοστώνη και αλλού (ένας γνωστός μου έχει και μερικά πρωτότυπα). Μου αρέσει.
είχα δει πολλές φορές έργα του αλλά δεν ήξερα το όνομα του άλλα τώρα χάρις εσένα. Δεν διάβασα αν έχει ειπωθεί αλλά μ' αρέσει που επιμένει και στη συμμετρία
Θα συμφωνήσω με τους σχολιασμούς του gsh. Προσωπικά πάντα μιλώντας ως προς τί μου αρέσει να παρακολουθώ στην τέχνη της φωτογραφίας, τόση στυλιζαρισμένη "τελειότητα" δεν την αντέχω... Αλλά φυσικά η καλλιτεχνική του αξία είναι μεγάλη και έκανες πολύ καλά που μας την παράθεσες.
υγ. η κουκούλα βέβαια των Κου Κλουξ Κλαν είναι δανεισμένη, και πριν αλλοιώσουν τη χρήση τους σήμαινε τις ακριβώς αντίθετες αξίες από αυτές που πρέσβευε η οργάνωση. Υπάρχει περίπτωση να ήταν ενήμερος ως προς αυτό ο Μάπλθορπ, όχι?
Wrong Guy & Gay Super Hero, μου αρέσει που παραμείνατε Κιουρίες σε όλη τη διάρκεια της διαφωνίας.
[Μη μου ζητάς να σου σχολιάσω επί του καλλιτεχνικού αγάπη, μόλις έκανα ποστ Χίλαρι Νταφ :P]
THANK YOU THANK YOU THANK YOU!! [you know why] :********
@Equilibrium
Kai apo pou emathes esi gia fotografia Vaggeli?
και είχα μεγαλύτερες προσδοκίες για σένα..
;-)
εκπληκτικές φωτογραφίες, τα σώματα, τα λουλούδια ανοιγμένα, οι σκιές του, συγχαρητήρια για το ποστ!! Είναι μεγάλος φωτογράφος ο Μάπλθορπ.
super hero απλά νομίζω με αυτού του είδους τους καλλιτέχνες πέρασε στο πλατύ κοινό η εικόνα του ομοφυλόφιλου που είναι πολύ γυμνασμένος,και αγωνίζεται να φτάσει το αρσενικό ιδεώδες.από εκεί και πέρα το να ανακαλύψει κάποιος ότι δεν είναι όλοι έτσι είναι στο δικό του χέρι.τα κλισέ καταρρίπτονται από τους ίδιους ανθρώπους που τα έχουν,όχι γενικά από την κοινωνία.
επιμένω ότι τα όρια τέχνης-προπαγάνδας είναι δυσδιάκριτα και θα προσθέσω και τον Καζάν στη κουβέντα,δεν ξέρω αν θυμάσαι τι είχε γίνει στην Αμερική με αυτόν.
big dj να τα πάρεις γνήσια,να ανέβουν και οι πωλήσεις
SK είσαι λοιπόν ένας αληθινός κονοσέρ της τέχνης ;-)
relative έχεις δίκιο σε αυτό,θα τον έλεγα εμμονικό με τη συμμετρία
equilibrium που είσαι εσύ βρε;σε χάσαμε
never το επίπεδο ή το έχεις ή δεν το έχεις.και εγώ όπως ξέρεις,το έχω τεράστιο
anonime μην ειρωνεύεσαι το αναγνωστικό μου κοινό,σε παρακαλώωωωω
tovene πόσο "μεγάλες" πια;
celsius ειδικά τα λουλούδια μου φαίνονται τόσο ερωτικά φωτογραφημένα,που τα βρίσκω σχεδόν πρόστυχα
mporo na bro elliniki bibliografia gia ton kallitexni?kaigomai gia ergasia...
ανώνυμε μάλλον μπερδεύτηκες και νομίζεις ότι ζεις στην Αγγλία.χλωμό το κόβω αν και προσπάθησε να κάνεις ένα γκουγκλ στα ελληνικά.καλή επιτυχία
mpa eides molis brika tin ergasia soy os bibliografia....alla tha prospathiso eyxaristo pantos....
Post a Comment