Γιατρέ μου, ερωτεύτηκα μια πόλη!

'Εχω ακούσει ότι άντρες ερωτεύονται άντρες.
Άντρες να ερωτεύονται πρόβατα (σε ταινίες του Γούντι Άλεν).
Το δέχομαι.
Αλλά άντρες να ερωτεύονται πόλεις;!;!;
Που ζούμε;


Και το όνομα αυτής..............

Barcelona

Έγινε η αγαπημένη μου πόλη με την πρώτη ματιά. Έχει όλα τα στοιχεία που αγαπάω να βιώνω με πρωτεύοντα την τέχνη και τη χαλαρότητα. Oι άνθρωποι αναπνέουν τέχνη, βρίσκεται παντού, είναι απλοί, χαλαροί σαν να κάνουν συνεχώς διακοπές.

Κεντρικός δρόμος της Βαρκελώνης η Las Ramblas ενώνει τη μεγάλη πλατεία Placa Catalunya με το λιμάνι. Θεωρείται κομβικό σημείο της πόλης και προσελκύει ορδές τουριστών. Προσωπικά δε με ενθουσίασε, τη βρήκα μαζική και μου θύμισε Ομόνοια στα χειρότερα της. Ο Σύλλογος Φίλων της Las Ramblas έχει προτείνει στην Ουνέσκο να γίνει τόπος Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Μην τρελαθούμε!

Η Santa Maria del Mar ο ωραιότερος καθεδρικός της πόλης στην καρδιά της γοτθικής συνοικίας.

Η Placa Catalunya κάτι σαν τη δικιά μας πλατεία Συντάγματος. Περίπου.

Το Μuseu Militaire, ένα υποχθόνιο κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Montjuic είναι πλέον το πολεμικό μουσείο. Εκεί μπορείς να απολαύσεις μια από τις ωραιότερες θέες της πόλης.

Το γήπεδο Camp Nou της ομάδας Barcelona προσφέρει και τουρ στα αποδυτήρια. Δεν ξέρω τι γίνεται εκεί, δεν πήγα. Αλλά μόλις βρήκα ένα καλό λόγο για να ξαναπάω Βαρκελώνη.

H αρχιτεκτονική είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα της πόλης. Ο συγκεκριμένος ήταν ο πρώτος ουρανοξύστης που χτίστηκε στην πόλη, στα τέλη του 1800, έδωσε έναν αέρα πρωτοπορίας στη Βαρκελώνη και θεωρούνταν εξαιρετικά προχωρημένος για την εποχή του.

Το ωραίο στην πόλη αυτή είναι ότι σε κάθε γωνιά σε περιμένουν εκπλήξεις. Εδώ κάποτε λίμναζε μια υποβαθμισμένη συνοικία, η οποία άλλαξε όψη για τους Ολυμπιακούς. Οι παλιές ράγες του τραίνου που διέσχιζε τη γειτονιά μεταμορφώθηκαν σε ένα ιδιαίτερο γλυπτό.






Το Torre Agbar είναι το νέο σήμα κατατεθέν της πόλης. Είναι το κτίριο της δημόσιας επιχείρησης ύδρευσης. Το αποκαλούν πούρο και το βράδυ είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Ο αγαπημένος μου ζωγράφος έχει κάνει και δώρο στην αγαπημένη μου πόλη. Ο Roy Lichtenstein το ονόμασε "Κεφάλι της Βαρκελώνης" και βρίσκεται στο καινούριο λιμάνι.

Βλέπεις τη στήλη του Κολόμβου σε λιμάνι της Μεσογείου, ξέρεις πως οι Ισπανοί ήταν μεγάλοι θαλασσοπόροι, η πρώτη σκέψη που κάνεις είναι πως ο Χριστόφορος δείχνει προς Αμερική.

Λάθος!

Κανείς δεν ξέρει γιατί ο καλλιτέχνης τον έβαλε να δείχνει προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.

Ο "Χαρούμενος Αστακός" χαιρετά τα κύματα και κοροϊδεύει τα αμέτρητα εστιατόρια με θαλασσινά που κατακλύζουν την περιοχή.

Ο Frank Gehry τοποθέτησε πάνω από το καζίνο αυτό το ακέφαλο ¨Χρυσόψαρο" για να μας θυμίζει ότι τα μεγάλα ρίσκα σου κόβουν το κεφάλι! Μα όλοι οι αγαπημένοι μου έχουν κάνει κάτι για αυτή την πόλη;

Το συγκεκριμένο Πύργο Τηλεπικοινωνιών τον έχει σχεδιάσει ο Καλατράβα, είναι κάτι σαν το δικό μας Πύργο του ΟΤΕ στην Έκθεση, μόνο που είναι λίγο πιο μίνιμαλ, και δε γυρίζει γύρω γύρω.

Στην πλατεία Μιρό συναντάς το παραπάνω γλυπτό το οποίο ονομάζεται "Γυναίκα με καπέλο".


Και για την ιστορία, μια φωτογραφία ενός τυπικού δρόμου της Βαρκελώνης. Στη μέση πεζόδρομος, δεξιά και αριστερά δέντρα, δυο λωρίδες μονής κατεύθυνσης, πεζοδρόμια τεράστια και ποδηλατόδρομοι. Παντού ράμπες. Τόσα καροτσάκια δεν έχω ξαναδεί πουθενά στους δρόμους. Τα φανάρια των πεζών δεν είχαν μόνο το Σταμάτη και το Γρηγόρη. Είχαν και ένα τρίτο φανάρι για τα ποδήλατα.


Εννοείται ότι ο τουρισμός, η συγκοινωνίες, οι τιμές δεν έχουν καμία σχέση με Ελλάδα. ΜΑ ΚΑΜΙΑ!!! Οι Ισπανοί είναι ευγενέστατοι και προσωπικά δε φοβήθηκα ούτε μια φορά παρόλο που ήμουν υποψιασμένος. Θα σχολιάσω ξανά το γεγονός πως δεν είχε κανείς τουπέ, ούτε καν οι πωλητές στου Burberry. Και αν δεις το Burberry της Βαρκελώνης θα καταλάβεις γιατί ίσως θα μπορούσαν να έχουν τουπέ. Αλλά σε πληροφορώ πως οι πωλήτριες στην Εγνατία έχουν πιο έντονο υφάκι.

Εγώ φταίω που ξενέρωσα τώρα που γύρισα Θεσσαλονίκη;