Η Παρθενία μέσα μου

Εντάξει, με ξέρεις τώρα, είμαι πολύ όπεν μάιντ τύπος, δεν έχω κολλήματα, είμαι κουλ, άνετος και τα σχετικά.

Μόνο σε ένα πράγμα είμαι δογματικός.

Αν ακούσω ότι κάποιος είναι Παρθένος.

Εκεί μου πέφτουν τα μούτρα. Ξέρω ότι θα αντιμετωπίσω για όση ώρα αναγκάζομαι να μιλάω μαζί του ψυχαναγκασμούς, υπέρμετρες ζήλειες, βαθιά κόμπλεξ και άλλα.

Αυτά που σου λέω δεν είναι τυχαία, είναι απόρροια ενδελεχών επιστημονικών ερευνών, καρατσεκαρισμένο σε τεράστιο αριθμό δειγμάτων.

Με λίγα λόγια σιχαίνομαι τους Παρθένους και το λέω όπου σταθώ και όπου βρεθώ.

Ώσπου μια μέρα μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.

Έχω μια φίλη, βαθιά πνευματικό άνθρωπο με μεταφυσικές ανησυχίες και προεκτάσεις που φαγώθηκε να μου βγάλει τον αστρολογικό μου χάρτη. Με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο, τρομερά συγκινημένη και μου ανακοινώνει τα εξής:

-Είσαι Υδροχόος.

-Ναι, αυτό το ξέρουμε.

-Με ωροσκόπο Υδροχόο.

-Δηλαδή;

-Καραμπινάτος Υδροχόος.

-Αυτό είναι θετικό, γιατί όπως όλοι ξέρουμε, είμαστε άτομα που βλέπουμε μπροστά, οπότε εγώ βλέπω μερικά μέτρα ακόμα πιο μπροστά.

-Και από ότι βλέπω, είσαι τίγκα στους πλανήτες στην Παρθένο.

-ΤΙ;;;;;;;;;;;

-Είσαι γεμάτος επιρροές από Παρθένους.

Εκεί έπαθα το σοκ. Είναι δυνατόν εγώ που είμαι τόσο κουλ να διακατέχομαι από βασανιστικά σύνδρομα καθαριότητας και τάσεων όπως Θέλω τα πράματα να γίνονται με τον δικό μου τρόπο;

Μια κουβεντούλα με τον Wrong Guy με έπεισε. Είναι αλήθεια. Έχω αρκετά τέτοια στοιχεία. Δυστυχώς. Τα δουλεύω και τα παλεύω αλλά είναι γεγονός ότι σε κάποιες δόσεις ενυπάρχουν μέσα μου.

Και τότε μου ήρθε η αποκάλυψη. Σιχαινόμαστε στους άλλους πράγματα που ενδόμυχα γνωρίζουμε πως βρίσκονται μέσα μας. Εκνευρίζομαι πολύ με τους ψυχαναγκαστικούς γιατί και εγώ σε μερικά πράγματα θέλω να υπάρχει μια σειρά. Πάρε για παράδειγμα αυτές τις σιχαμένες τις ομοφοβικιές. Γιατί ταράζονται τόσο όταν αντιλαμβάνονται ένα γκέι; Διότι κατά βάθος αντί για αντρουά μάγκες όπως αυτοχαρακτηρίζονται είναι μποτομιέρες του ελέους.

Έτσι, με βαθιά λύπη, ενστερνίστηκα ένα ακόμα δόγμα.

Στους άλλους μας εκνευρίζουν πιο πολύ πράγματα, που κατά βάθος τα έχουμε κι εμείς. Τέλος.