Lion King - Τhe Musical

Βλέποντας το Beauty and the Beast τις προάλλες δεν μπόρεσα να μη φέρω στο μυαλό μου το άλλο μιούζικαλ της Disney που παρακολούθησα πριν 3 μήνες στο Λονδίνο.

Το στόρι του Lion King είναι σχετικά απλοϊκό. Ο κακός θείος του Σίμπα έχει σκοτώσει το βασιλιά της χώρας και ο μικρός πρέπει να ανδρωθεί για πάρει πίσω το θρόνο που του ανήκει. Σιγά μην πάω να το δω, έχω δει και την ταινία με το ανηψάκι μου θα πεις.

Εδώ έρχομαι εγώ να σου τραβήξω το αυτί και να σε μαλώσω λέγοντας Μέγα λάθος!

Πρώτον γιατί το Facebook μου είπε ότι αν ήμουν ήρωας του Ντίσνεϊ θα ήμουν ο Σίμπα γιατί είμαι νέος και όμορφος σαν και αυτόν.

Δεύτερον, η παράσταση είναι μία από τις ωραιότερες εμπειρίες που είχα ποτέ – και πίστεψε με, είχα πολλές και κάθε είδους (ουουουου, τα πιθηκάκια από το Θέμο είναι αυτά, για όποιον δεν κατάλαβε)

Ξεκινάω με τις φωνές των ηθοποιών. Αν άκουγε η Χρύσπα πως τραγουδούσε η τελευταία κομπάρσα θα έσκιζε την κιλότα της. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αφρική οπότε είχαν την ευκαιρία πολλές χοντρές μαύρες να μας επιδείξουν τις φωνητικές τους ικανότητες, που όπως ξέρεις είναι το καλύτερο μου. Μπροστά μου παρέλασαν τίγρεις, ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις και ότι άλλο εξωτικό σκέφτεσαι. Όλα ήταν μαριονέτες φτιαγμένες από την κυρία Julie Taymor η οποία έκανε εκπληκτική δουλειά, αν σου λέει κάτι κέρδισε και ένα Τόνι για αυτή. Οι γαζέλες ήταν μια τεράστια ξύλινη κατασκευή που φορούσε ο χορευτής στα δυο του χέρια και είχε πάνω σκαλισμένες 3 ζώα τα οποία καθώς ο χορευτής κουνούσε τα χέρια του φαίνονταν σαν να καλπάζουν.

Ο χορός των γυναικών όταν θρηνούν το νεκρό βασιλιά είναι εξίσου εντυπωσιακός. Οι λιονταρίνες φοράνε μάσκες όχι μπροστά στο πρόσωπο τους, αλλά πάνω από αυτό. Όταν φέρνουν τα άσχημα νέα, πετάγονται από τα μάτια τους χάρτινες ροδέλες για να δείξουν το κλάμα. Εννοείται ότι οι κούκλες παίζανε καλύτερα από τη Ματσούκα στο El Greco. Ευφυέστατες συλλήψεις, εξαιρετικά πραγματοποιημένες.

Ο κακός θείος έχει μια τρομερή μάσκα, η οποία διαθέτει ένα μηχανισμό και μιμείται άριστα στο λαιμό την κίνηση που κάνουν τα αιλουροειδή.

Φυσικά σκάσαμε περίπου 60 έουρος για να καθίσουμε τέρμα θεού, συγκεκριμένα εδώ,

β' εξώστη, από τον οποίο περιέργως είχαμε καλή οπτική. Πιστεύω πως αν ένα μικρό παιδί παρακολουθήσει την παράσταση, θα χαζέψει. Αντίθετα, στο Beauty and the Beast, μου έλειψε αυτή η μαγεία, το να μην μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από τη σκηνή, γιατί δεν ξέρεις τι θα χάσεις. Mία απίστευτη παραγωγή την οποία θα ζήλευε και η Ντενίση.

Καταλήγω: Lion King – Beauty 1 - 0

ΥΓ.1 Όπως μάντεψες αυτή η μαύρη που φαίνεται σε κάθε φωτογραφία, η αφηγήτρια που μιλάει μόνο αφρικάνικα, ήταν η αδυναμία μου!

ΥΓ.2 Αν δεν έχεις ακούσεις το σάουντρακ του Lion King και θέλεις να πάρεις μια ιδέα, δεν έχεις παρά να πας μέχρι τον αγαπημένο φίλο και γείτονα Neverlandean και είναι δικό σου.