Περί προτύπων και άλλων δαιμονίων

Προσοχή: Ακολουθεί σοβαρό κείμενο.

To ότι έχω σχέση με έναν άλλο άντρα με βοήθησε τουλάχιστον σε ένα πράγμα.

Να είμαι απόλυτα σίγουρος για αυτά που διαλέγω να κάνω.

Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι λειτουργούμε με πρότυπα. Ακόμα και αν δε θέλεις να το παραδεχτείς, επιμένω πως ο κάθε ένας από εμάς ακολουθεί κάποιες σταθερές που τον καθορίζουν ως άτομο και ως προσωπικότητα. Αυτή η διαδικασία τις περισσότερες φορές γίνεται ασυνείδητα, ενσαρκώνεις ακούσια τους εκάστοτε χαρακτήρες σου. Ο αποφασιστικός άντρας, η γυναίκα γάτα, είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα συμπεριφορών, ή αλλιώς ρόλων, που εσωτερικεύουμε και καλούμαστε να αναπλάσουμε την κατάλληλη στιγμή. Η πιο συνηθισμένη περίοδος στην οποία ενστερνιζόμαστε ρόλους είναι αυτή της εφηβείας.


Το πρόβλημα με τους γκέι είναι ότι δεν έχουν πρότυπα. Εγώ για παράδειγμα όταν μεγάλωνα, ο γκέι ήταν η κλασσική κομμώτρια. Δεν ταυτιζόμουν με αυτό. Ένιωθα πάντα παράταιρος και αταίριαστος. Όταν αποφάσισα να το διορθώσω όλο αυτό, βρέθηκα μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Θα βρω το δικό μου μονοπάτι ή θα ακολουθήσω πεπατημένες. Διάλεξα το πρώτο. Προσπαθώ πάντα να αποφασίζω το πώς θα δράσω σύμφωνα με τους δικούς μου κώδικες αξιών. Νομίζω πως υπάρχουν δύο ειδών συμπεριφορές. Οι ρολοκεντρικές και οι ανθρωποκεντρικές. Οι άνθρωποι που ενστερνίζονται τις πρώτες φτιάχνουν ένα καλούπι, ένα ιδεατό εγώ και προσπαθούν να ενταχθούν σε αυτό, η μη ενσωμάτωση τους σε αυτό το πλαίσιο προκαλεί πανικό και κατάθλιψη. Οι άλλοι βάζουν στο κέντρο των στόχων τους τις πραγματικές τους ανάγκες και καλούνται να τις εκπληρώσουν για να νιώθουν ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι.






Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα τα φτιάχνουν, έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους το πώς λειτουργεί όλη αυτή η διαδικασία. Μια γνωριμία γύρω στα 30, δυο – τρία χρόνια σχέση, αρραβώνας, γάμος. Πρότυπα γκέι σχέσεων δεν υφίστανται καν, συνεπώς ήμουν αναγκασμένος να ψάχνω κάθε φορά μόνος να αντιμετωπίσω διάφορες καταστάσεις. Στην αρχή σκεφτόμουν τι θα έκανε ένα στρέιτ ζευγάρι. Αργότερα κατάλαβα πως αυτό δε με αντιπροσωπεύει και προσανατολίστηκα αλλού. Αποφάσισα να γείρω πάνω στη σχέση και να την αφουγκραστώ. Να ακούσω τι θέλει. Σταμάτησα να σκέφτομαι και άρχισα να νιώθω. Το πρώτο που ένιωσα ήταν ότι όταν δεν ήταν ο άνθρωπος μου κοντά, δεν ήμουν εγώ. Ήταν κάποιος άλλος, που περίμενε να ζήσει. Δεν υπήρχα αληθινά. Η πιο δυνατή ανάγκη μου ήταν να έχω βιολογικά κοντά μου τον άνθρωπο που αγαπάω. Όχι από συνήθεια ή από υποχρέωση, ήταν κάτι πιο βαθύ. Προσπάθησα λοιπόν να το επιτύχω αυτό. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. Ξέρω μόνο πως θέλω να το βιώσω.


Αν λοιπόν έχει ένα θετικό μια γκέι σχέση, αυτό είναι πως σε σπρώχνει να γνωρίσεις τα πιο βαθιά σου ένστικτα, να αναμετρηθείς με αυτά και να τα δαμάσεις. Ανακαλύπτεις τι πραγματικά επιθυμείς, αφού δεν έχεις τις κοινωνικές νόρμες να σε ταλανίζουν και να σου υπαγορεύουν τι μονοπάτια να ακολουθήσεις. Τουλάχιστον έτσι λειτούργησε σε μένα.