Γιατί ο "Μεσσίας" του Χέντελ είναι το αγαπημένο μου ορατόριο

Έχω σπαταλήσει στη ζωή μου πολύ χρόνο και ενέργεια στην αναζήτηση του Mr. Right. Τα αποτελέσματα ήταν τις περισσότερες φορές ανούσια, συχνά εκνευριστικά και πάντα επίπονα.

Στην αναζήτηση μου αυτή είχα πάντα ένα μότο να με συνοδεύει και να με άγει.

"Είμαι κατά των σχέσεων από απόσταση".

Χαχαχαχαχα......

Τον φάτσα τον γνώρισα κυριολεκτικά στο άσχετο. Μέσα στο καταχείμωνο και την παγωνιά. Η κολλητή μου θα γιόρταζε τα γενέθλια της στο μπαράκι του ξαδέρφου της στον Κολωνό. Προσωπικά δεν ήξερα την περιοχή, ούτε είχα πάει ποτέ γιατί μένω πολύ μακριά από εκεί. Το μόνο που ήξερα ότι εκείνο το βράδυ θα έβαζα το αγαπημένο μου ροζ πουκάμισο. Είπα και σε ένα παιδί που κάναμε παρέα εκείνο τον καιρό, το Δημήτρη, να έρθει μαζί μου, να με βοηθήσει και με το δρόμο.

Ποτά πολλά, η παρέα είχε καιρό να μαζευτεί ολόκληρη, μουσική δυνατά, σφηνάκια, γέλια. Και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα.

Aπό εδώ και πέρα τα θυμάμαι όλα σε slow motion. Βλέπω να μπαίνει το πιο ωραίο αγόρι που έχω δει ποτέ. Ένας πανέμορφος κούκλος, ψηλός, μελαχρινός που χαμογελούσε, γιατί είχε καταλάβει ότι εγώ είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα, και κοιτούσε ντροπαλά κάτω. Τον ένιωθα να περνάει από μπροστά μου και εγώ χάζευα το εξίσου ροζ πουκάμισο του. Δυστυχώς όμως συνέχισε το βήμα του και πήγε να καθίσει με την παρέα του.

Δώσε προσοχή τώρα για να καταλάβεις πόσες μικρές λεπτομέρειες ταίριαξαν για να γνωρίσω το γκομενάκι αυτό. Βλέπεις, είχε έρθει από Θεσσαλονίκη για 2 μέρες για να δει το "Μεσσία" στο Μέγαρο. Του αρέσει η όπερα. Έμεινε σε ένα φίλο του λοιπόν, μπάτσο, ο οποίος έχει μια συγκάτοικο τη Μιχαέλα. Αυτή δούλευε παλιά σερβιτόρα στο μπαράκι του ξαδέρφου της κολλητής μου. Είχαν να πάνε πολύ καιρό, αλλά εκείνη τη βραδιά είπαν να θυμηθούνε το παρελθόν, σηκώνονται όλοι μαζί και κατευθύνονται προς Κολωνό, παίρνουν και τον φάτσα.

Ο μπάτσος τώρα τα είχε παλιά με ένα φίλο του παιδιού που είχα πάρει εγώ μαζί μου για να μου δείχνει το δρόμο. Έτσι βρήκα ένα τρόπο για να διεισδύσω στην παρέα. Παρόλα αυτά τώρα προκύπτουν τα εξής προβλήματα

1. Δεν ξέρω αν ο επίδοξος φάτσας "γουστάρει" .
2. Φεύγει για Σαλονίκη την άλλη μέρα.
3."Είμαι κατά των σχέσεων από απόσταση".

Αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε στη συνέχεια της βραδιάς. Εγώ δε μιλάω, μόνο ακούω.
- Γκάζι θα πάμε.
- Εντάξει ,σκέφτομαι, το 'χω!

Καθότι όμως εγώ έχω και μία φυσική συστολή, όταν καταλάβω ότι κάποιος μου αρέσει, μιλάω με όλους εκτός από αυτόν , εκτός αν πρόκειται να συζητήσουμε για θέματα φαλαινοθηρίας. Συνεπώς εκείνο το βράδυ δεν είπαμε και κάτι σημαντικό. Είμαστε και οι δυο από Θεσσαλονίκη, ανεβαίνεις συχνά πάνω, όχι και πολύ, θα ξανακατέβεις εσύ Αθήνα, μπα. Στη συνέχεια προκύπτει το πρόβλημα Νο 4.

Ο Δημήτρης γουστάρει τον φάτσα...

Και παίρνει και το τηλέφωνο του.

Εδώ κάνω παρένθεση για να σχολιάσω το Δημήτρη. Συνομίληκος μου, επιχειρηματίας (έτσι δηλώνει δηλαδή, ένα καφενείο έχει), χάλια εμφανησιακά, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και μεγάλη ντάνα. Δηλαδή καπάτσος μέχρι το κόκαλο. Δεν είναι του γούστου μου τέτοιοι άνθρωποι, για αυτό τον πρόσεχα γενικά και κρατούσα μια απόσταση από το άτομο μου. Η σχέση μου μαζί του περιοριζόταν στις κοινές εξόδους μας, χωρίς να επιδιώκω μεγαλύτερη επαφή.

Μένω λοιπόν εγώ στα κρύα του λουτρού, με το ποτό στο χέρι, την αυτοεκτίμηση μου κουρελιασμένη, χωρίς το τηλέφωνο του γκόμενου που γουστάρω, τον ίδιο να φεύγει για την παγωμένη πρωτεύουσα του Βορρά και να με αφήνει πίσω μόνο, έρημο και αποκαρδιωμένο.

Τι έγινε όμως αργότερα; Που ξαναβρέθηκαν ο φάτσας με τον Wrong Guy, τι είπανε και πως επετεύχθη το πολυπόθητο κονέ παρόλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες;


Η συνέχεια στο επόμενο...